SJEĆANJE NA POGINULE SABORCE

DA SE NE ZABORAVI

Slobodno možemo reći da je 08. juni 1992. godine najtužniji dan boraca 2. pješadijskog bataljona, Prve sarajevske mehanizovane brigade i opštine Srpsko Novo Sarajevo.

Na ovaj dan prije 32 godine neprijateljske snage su izvršile napad na položaje srpskih boraca na Mojmilu brdu, u ulicama Ozrenska, Zagorska i Milikladska. Neprijateljske snage znatno brojnije imale su za cilj da ovladaju ovim prostorom na kome je živjelo većinsko srpsko stanovništvo, a time bi imali pod svojom kontrolom naselje Lukavica i putnu komunikaciju.

Svjesni svoje odgovornosti i da im se iza prve linije položaja nalaze porodice, borci su pružili žestok otpor neprijatelju. Bivšim komšijama svrstanim u jedinice zelenih beretki i patriotske lige naneseni su veliki gubici u ljudstvu. Borbe su neprekidno trajale cijeli dan, u jednom momentu su probijeni srpski položaji, krvožedne komšije upadaju u kuću Draškovića i ubijaju Drašković Todora, dijete od 6 godina koje je sjedilo u krilu pomajke, a nju ranjavaju i ostavljaju živu da tuguje.

Isti dan snajperskim hicem neprijtelj ubija trinaestogodišnju djevojčicu Ćosović Dijanu.

Konsolidovanjem svojih snaga srpski borci uspjevaju da neprijtelja vrate i zadrže ranije uspostavljene linije.

Toga dana u odbrani svojih porodica i srpske zemlje živote je dalo 16 boraca vojske Republike Srpske, dok je teže i lakše ranjeno 30 boraca.

Cijena velika –prevelika.

Živote za Otadžbinu dadoše srpski borci :

1. Bejat Milimir
2. Vuković Savo
3. Vulinović Dragomir
4. Dragaš Brane
5. Drašković Slobodan
6. Erić Sreten
7. Elez Radenko
8. Kovačević Dragan
9. Kovačević Nenad
10. Lale Dane
11. Milašinović Dejan
12. Sarić Darko
13. Tomić Rajko
14. Ćeha Borislav
15. Kovač Čedo
16. Delić Miodrag

S poštovanjem,

ZA KRST ČASNI I SLOBODU ZLATNU!

                                                                                             BORAČKA ORGANIZACIJA

                                                                                            ISTOČNO NOVO SARAJEVO